24 Μαρτίου 2016, Florida.
In Memory of Andreas Evan Dinopoulos
[February 3, 1994 - March 24, 2016]
A Gainesville native, Andreas ended his life much too soon at the age of 22. He was killed when his motorcycle collided with a delivery track, in the campus of the University of Florida, where his father, Elias Dinopoulos, is teaching; and where his mother, Cynthia Preston, received her M.D. degree. The crash occurred at 9:00 am as Andreas was going to work. He was wearing his helmet; a rosary around his neck; and had a bible tacked into his backpack. No one else was hurt.
Andreas started his education at Millhopper Montessori Elementary School; received his high school diploma from Oak Hall School; attended the University of Florida as a finance major; and continued his education at Santa Fe College majoring in Information Technology while working as the Director of Marketing at Rabell Realty Group. In 2014 he pursued new challenges and opportunities by moving to New York City where he worked in finance-related jobs.
Andreas lived his short life fully. His intelligence, curiosity, sensitivity, and decisiveness made every day one of adventure, learning, and joy. Andreas began gymnastics at the age of two and later competed with the boys’ gymnastics team as Sun Country Gymnastics. He also played soccer, football and basketball as a member of Oak Hall School junior varsity teams. Andreas loved to lift weights regularly at Gainesville Health and Fitness Center.
Andreas was a gifted mucisian who enjoyed all genres including classical, heavy metal, rap, and Greek music. He started Suzuki piano lessons at the age of four . He became an award winning mucisian performing in yearly recitals under the guidance of his teacher, Mrs Nancy Hochstetler, and achieving the rating of Superior for five concecutive years in the National Federation music festival. As a young adult, he taught himself classical and electric guidar. While driving with his father he used to sing in Greek the song by X&P Katsimihas “ Laugh my love ” (Gela pouli mou).
Andreas was very proud of his Greek heritage and loved Greece. He was baptized in his father’s home town Florina and was very fond of a golden chain that was given to him by his giagia Petroula. He insisted to be called “Andreas” instead of any American version of his first name. He traveled in Greece often . He swam in the beaches of Chalkidiki, Crete, Corfu and Syros; he visited the museums of Athens, Salonica, Delphi, Knosos, and Vergina; and climbed Mt. Olympus; and watched beautiful sunsets in his favorite island of Santorini, and danced in the discos of Mykonos.
By far Andreas’ favorite place in Greece was the small town of Florina. In Florina, Andreas enjoyed delicious home made food cooked by his giagia Petroula and step-mom Despoina; he learned Greek listening to strories from his papou Giannis; he climbed Florina’s mountains with his godfather Stergios; he explored the caves of lake Prespes; and played soccer with and music for his aunt Marianna. His last trip to Greece was in the summer of 2014 when Andreas visited Florina, Athens and Santorini.
With his contagious smile, expressiveness, humor, athletic presence, intense gaze and kind, affectionate heart, Andreas left footprints on many lives. He was very giving, loving young man; a loyal friend, always eager to lend a hand and help others. An animal lover, he was a great pal to Stormy, his faithful collie. His spirituality was evidenced by the rosary he was wearing around his neck and the bible tucked into his backpack when his life ended abruptly. One of his favorite mucisians was Eric Clampton, whose well known lyrics Andreas is now confirming: “Beyond the door, there is peace I’am sure, and I know there’ll be no more tears in heaven”.
Ανδρέα μας καλό σου ταξίδι. Ξέρουμε ότι είσαι με τη γιαγιά Πετρούλα, τον παπού Γιάννη και τον θείο Μιχάλη. Καλή αντάμωση. Με αγάπη Δέσποινα και Ηλίας.
Στη μνήμη του Ανδρέα Δινόπουλου
Ο Ανδρέας γεννήθηκε στο Gainesville, ΗΠΑ, και η ζωή του τελείωσε πολύ σύντομα, μόλις στα 22 χρόνια του. Σκοτώθηκε όταν η μοτοσυκλέτα που οδηγούσε συγκρούστηκε με φορτηγό στο Πανεπιστήμιο της Florida, όπου διδάσκει ο πατέρας του, Ηλίας Δινόπουλος, και όπου η μητέρα του, Cynthia Preston, σπούδασε Ιατρική. Το ατύχημα συνέβη στις 9πμ, καθώς ο Ανδρέας πήγαινε στη δουλειά. Φορούσε κράνος, είχε ένα φυλαχτό στο λαιμό και τη Βίβλο του στο σακίδιο. Κανείς άλλος δεν χτύπησε.
Οι σπουδές του Ανδρέα ξεκίνησαν στο Millhopper Montessori Elementary School και πήρε το απολυτήριό του από το Oak Hall School. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Florida με ειδίκευση στα χρηματοοικονομικά και συνέχισε τις σπουδές του στο Santa Fe College με ειδίκευση στις Τεχνολογίες Πληροφορικής, ενώ δούλευε σαν διευθυντής μάρκετινγκ στο Rabell Realty Group. Αναζητώντας συνεχώς νέες προκλήσεις, το 2014 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε σε θέσεις στον τομέα της χρηματοοικονομικής.
Η ζωή του Ανδρέα υπήρξε σύντομη, αλλά γεμάτη. Η ευφυΐα του, η περιέργειά του, η ευαισθησία του και η αποφασιστικότητά του μετέτρεπαν κάθε μέρα σε μια περιπέτεια γεμάτη από μάθηση και χαρά. Ο Ανδρέας ξεκίνησε τον αθλητισμό στην ηλικία των δύο ετών και αγωνίστηκε με την παιδική ομάδα στο Sun Country Gymnastics. Έπαιξε ποδόσφαιρο και μπάσκετ στην ομάδα του Oak Hall School. Αγαπούσε τα βάρη και γυμναζόταν τακτικά στο Gainesville Health and Fitness Center.
Ο Ανδρέας ήταν ταλαντούχος μουσικός και αγαπούσε όλα τα είδη: κλασική μουσική, heavy metal, rap, και φυσικά την ελληνική μουσική. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου στην ηλικία των τεσσάρων ετών. Με την καθοδήγηση της δασκάλας του, Nancy Hochstetler, κέρδισε πολλά βραβεία μουσικής επιτυγχάνοντας την ανώτερη διάκριση για πέντε συνεχόμενα χρόνια στο μουσικό φεστιβάλ National Federation. Στην εφηβεία έμαθε μόνος του κλασική και ηλεκτρική κιθάρα. Συνήθιζε να τραγουδά το τραγούδι των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα ‘Γέλα πουλί μου' όταν βρισκόταν στο αυτοκίνητο με τον πατέρα του.
Λάτρευε την Ελλάδα και ήταν πολύ περήφανος για την ελληνική καταγωγή του. Βαφτίστηκε στον τόπο καταγωγής του πατέρα του, τη Φλώρινα, και του άρεσε πολύ μια χρυσή αλυσίδα που του χάρισε η γιαγιά του, η Πετρούλα. Επέμενε να τον φωνάζουν ‘Ανδρέα’, αντί να χρησιμοποιεί την αμερικάνικη εκδοχή του ονόματός του. Ταξίδευε συχνά στην Ελλάδα. Κολύμπησε στις παραλίες της Χαλκιδικής, της Κρήτης, της Κέρκυρας και της Σύρου. Επισκέφτηκε τα μουσεία στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τους Δελφούς, την Κνωσό και τη Βεργίνα. Ανέβηκε στον Όλυμπο. Είδε όμορφα ηλιοβασιλέματα στην αγαπημένη του Σαντορίνη και διασκέδασε χορεύοντας στη Μύκονο.
Από όλα τα μέρη της Ελλάδας, ο Ανδρέας αγαπούσε περισσότερο τη Φλώρινα. Εκεί δοκίμασε το σπιτικό φαγητό της γιαγιάς Πετρούλας και της θετής του μητέρας, Δέσποινας. Έμαθε ελληνικά ακούγοντας τις ιστορίες του παππού Γιάννη. Σκαρφάλωσε στα βουνά της Φλώρινας με το νονό του Στέργιο. Εξερεύνησε τις Πρέσπες. Έπαιξε μπάλα και μουσική με τη θεία του Μαριάννα. Στο τελευταίο ταξίδι του στην Ελλάδα, το 2014, επισκέφτηκε τη Φλώρινα, την Αθήνα και τη Σαντορίνη.
Με το μεταδοτικό χαμόγελό του, την εκφραστικότητα του, το χιούμορ του, την αθλητική του παρουσία, το έντονο βλέμμα του, και την καλή και ευγενική του καρδιά , ο Ανδρέας άφησε το χνάρι του σε πολλές ζωές. Ήταν ένας πολύ δοτικός, αξιαγάπητος νέος. Πιστός φίλος, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τους άλλους. Λάτρευε τα ζώα και έκανε συνέχεια παρέα με τον πιστό του Stormy. Το φυλαχτό που φορούσε και η Βίβλος που είχε μαζί του όταν απότομα έφυγε από τη ζωή μαρτυρούν την πνευματικότητα του. Και τα λόγια ενός από τους αγαπημένους του μουσικούς, του Eric Clapton, επιβεβαιώνονται τώρα από τον Ανδρέα: “Beyond the door, there is peace I’am sure, and I know there’ll be no more tears in heaven”.
Ανδρέα μας καλό σου ταξίδι. Ξέρουμε ότι είσαι με τη γιαγιά Πετρούλα, τον παππού Γιάννη και τον θείο Μιχάλη. Ευχαριστούμε το Θεό που σε έστειλε σε μας και σε χαρήκαμε για 22 χρόνια. Καλή αντάμωση.
Με αγάπη Δέσποινα και Ηλίας.
