27 ετών. Οδηγός αυτοκινήτου. Θύμα παράνομης τσιμεντένιας ράμπας.
8/6/2005, Δουκίσσης Πλακεντίας, Χαλάνδρι
Alexandra is our poetry: The song we sing when our heart is breaking and the light that guides us through each day. A joyful spirit of passion and grace; her raven black hair, laughing eyes and mischievous smile melted our hearts and filled us with gladness. She sang off key, danced on tables, tripped over her stiletto heels and made each of us feel like the most important person in the world. The good we seek in ourselves and the love we share with others is the gift Alexandra gave.
Alexandra’s life came to an end on Wednesday, May 18, 2005 when her car hit an illegal cement ramp built on Odos Doukisis Plakentias, Halandri. Alexandra’s car went airborne to a height of 3 meters and crashed into a cement DEH column before flipping over twice and landing upside-down in the middle of the road. The rescue squad had to use the ‘Jaws of Life’ to extract Alexandra from her car. Her parents, Niko and Victoria Angelis; her sisters, Maria and Demetra, and her friends from around the world, are grateful for Kurios Aris, who found her; the doctors and nurses of KAT hospital who did everything to save her and never once asked for an envelope; and the love that protected us all.
Alexandra was not speeding. Alexandra had not had anything to drink. Alexandra was not talking on her mobile. There was no traffic on the road. Alexandra was 250 meters from home when she was murdered by an illegally built ramp.
“This City is what it is because our citizens are what they are.” Plato
H Αλεξάνδρα είναι η μούσα μας: το τραγούδι στα χείλη μας, όταν ο πόνος μας διαλύει, η ηλιαχτίδα που μας δείχνει το δρόμο μας κάθε μέρα. Μια κεφάτη νότα πάθους, αλλά και ευλογίας. Τα κατάμαυρα μαλλιά της, τα χαμογελαστά μάτια της και το σκανδαλιάρικο χαμόγελό της μαλάκωνε τις καρδιές μας και μας γέμιζε χαρά. Φάλτσαρε όταν τραγουδούσε, ήταν πάντα πρώτη στο χορό, σκόνταφτε καμιά φορά στα ψηλά της τακούνια, μα έκανε τον καθένα που ήταν κοντά της να νιώθει ο σημαντικότερος άνθρωπος στη γη. Η αναζήτηση του καλού, αλλά και η αγάπη που προσπαθούμε να μοιραζόμαστε με τους γύρω μας είναι τα δώρα που μας χάρισε φεύγοντας η Αλεξάνδρα.
Το νήμα ζωής της Αλεξάνδρας κόπηκε ξαφνικά την Τετάρτη 18 Μαΐου 2005 όταν το αυτοκίνητό της χτύπησε σε μια παράνομη τσιμεντένια ράμπα χτισμένη πάνω στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας, στο Χαλάνδρι. Το αυτοκίνητο που οδηγούσε η Αλεξάνδρα κυριολεκτικά εκτοξεύθηκε σε ύψος τριών μέτρων, χτύπησε σε μια τσιμεντένια κολώνα της ΔΕΗ και μετά στροβιλήστηκε και σταμάτησε τελικά την ξέφρενη πορεία του ανάποδα στη μέση του δρόμου. Οι διασώστες χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν ειδικά εργαλεία για να καταφέρουν ν' απεγκλωβίσουν την Αλεξάνδρα από το αυτοκίνητό της. Οι γονείς της Νίκος και Βικτόρια Αγγελή, οι αδερφές της Μαρία και Δήμητρα και όλοι οι φίλοι της ανά τον κόσμο θέλουν να ευχαριστήσουν τον κ. Άρη ο οποίος πρώτος βρέθηκε δίπλα της εκείνες τις ώρες,καθώς και τους γιατρούς και τις νοσοκόμες του ΚΑΤ που έκαναν ότι μπορούσαν για να τη σώσουν, χωρίς να ζητήσουν κανένα οικονομικό αντάλλαγμα.
Η Αλεξάνδρα δεν είχε αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα. Η Αλεξάνδρα δεν ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ. Η Αλεξάνδρα δε μιλούσε στο κινητό της ενώ οδηγούσε. Δεν προκάλεσε το τροχαίο κάποιο άλλο όχημα. Η Αλεξάνδρα βρισκόταν 250 μέτρα μακριά από το σπίτι της, μα μια παράνομα χτισμένη τσιμεντένια ράμπα ήταν η αιτία της δολοφονίας της.
“Η δικαιοσύνη στη ζωή και στη συμπεριφορά της Πολιτείας είναι δυνατή μόνο εάν πρώτα κατοικεί στις καρδιές και στις ψυχές των πολιτών” Πλάτωνας
Τα θύματα των τροχαίων είναι ΠΡΟΣΩΠΑ - ΟΧΙ αριθμοί
Για μας και ένας μόνο άνθρωπος που χάνεται ή χάνει ικανότητές του έχει σημασία. Ο πόνος παραμένει ο ίδιος και δεν είναι μετρήσιμος από καμιά στατιστική.
