18 ετών, επιβάτης μηχανής.
13/7/2015, Πάτρα.
Καλοκαίρι 2015. Τελευταία μέρα του Ιουλίου. Η Μαρία Νεφέλη μας, ευτυχισμένη και χαρούμενη, αφού όπως τόσα και τόσα παιδιά, είχε τελειώσει πριν από λίγο καιρό το Λύκειο και γιόρταζε για την επιτυχία της στις Πανελλαδικές εξετάσεις! Περνούσε σύμφωνα με τα μόρια που είχε συγκεντρώσει στη Σχολή της πρώτης προτίμησής της, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Το όνειρό της να σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία είχε πραγματοποιηθεί μετά από κόπους και προσπάθειες... Είχαμε νοικιάσει ήδη διαμέρισμα στην πόλη που αγαπούσε και ετοιμαζόμασταν για το φθινόπωρο και τη φοιτητική ζωή...
Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα για την επιτυχία της και την είσοδό της στο Πανεπιστήμιο, κάποιοι είχαν το θράσος να πανηγυρίζουν για τη δική τους επιτυχία ενώ η Νεφέλη, η φίλη τους, εξαιτίας τους ήταν δύο μέτρα μέσα στο χώμα.
Εδώ και 4 χρόνια προσπαθούμε να δικαιώσουμε τη μνήμη του παιδιού μας. Στα δικαστήρια της χώρας όπου ζούμε, τα πράγματα είναι, όπως φαίνεται κάθε μέρα και πιο πολύ, απελπιστικά υπέρ των θυτών.
Στο ποινικό κομμάτι της υπόθεσης, ο οδηγός της μηχανής πάνω στην οποία βρισκόταν η Μαρία Νεφέλη όταν έγινε η σύγκρουση κρίθηκε ένοχος βάσει των καταθέσεων παρ όλο που δεν είπε ποτέ ενώπιον των δικαστών αυτό που πραγματικά έκανε.
Η ενοχή του για την ανθρωποκτονία της Νεφέλης μας προέκυψε από τα γεγονότα, η ποινή του όμως ήταν μόλις 2,5 χρόνια με αναστολή.
Παρά το γεγονός ότι τρία μηχανάκια έκαναν συναγωνισμό μεταξύ τους και πέρασαν ηθελημένα το φανάρι βάζοντας τη ζωή της σε κίνδυνο, κανείς από τους υπολοίπους οδηγούς δεν κλήθηκε ως εναγόμενος.
Μολονότι η διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών είναι κακούργημα, εν τούτοις το συγκεκριμένο τροχαίο κρίθηκε σε πρώτο βαθμό ως πλημμέλημα. Η ετυμηγορία δεν μας ικανοποιεί. Έχουμε κάνει ήδη ένσταση και παρακολουθούμε τις κινήσεις και τις εξελίξεις σε αυτό το αργό σύστημα απόδοσης ευθυνών, σε αυτό το κουκούλωμα ευθυνών στους συνεργούς.
Εμείς, δύο συντετριμμένοι γονείς και οι συνήγοροί μας και όχι η Πολιτεία, ως όφειλε, κάνουμε ενέργειες να βγει στο φως ολόκληρη η αλήθεια. Ελάχιστος φόρος τιμής για τη ζωή που μάς στέρησαν.
Δυστυχώς, μας αντιμετωπίζουν σαν παράλογους που επιμένουμε, μάλιστα έσυραν στα δικαστήρια τον πατέρα της Νεφέλης, επειδή γράφει στο Facebook εκφράζοντας το θυμό του και την οργή του: τελικά, του επέβαλαν περιοριστικούς όρους απειλώντας με χρηματικό πρόστιμο και φυλάκιση εάν δε συμμορφωθεί στην απόφαση! Το 'πένθος' για τους γονείς που βλέπουν το μοναχοπαίδι τους να μπαίνει σε ένα φέρετρο είναι μόνο μια λέξη για την 'ευνομούμενη' πατρίδα μας. Επιπλέον, προσπαθώντας με δικαστικές αποφάσεις να μας επιβάλουν η οργή μας για τους θύτες να έχει και ημερομηνία λήξης, στρώνουν το χαλί για τα επόμενα εγκλήματα, τα επόμενα θύματα!
Στο αστικό κομμάτι της υπόθεσης οι ασφαλιστικές εταιρείες επιρρίπτουν στη νεκρή ευθύνες τις οποίες ονομάζουν ‘ιδία διακινδύνευση’ (με άλλα λόγια: πήγαινε γυρεύοντας) και μη χρήση κράνους - το οποίο ποτέ δεν της δόθηκε να φορέσει ( δηλαδή, άμα σε πυροβολήσω και δε φοράς αλεξίσφαιρο γιλέκο είσαι υπεύθυνος για το θάνατό σου). Ασκήσαμε έφεση η οποία δικάζεται σε λίγο καιρό.
Διαβάστε περισσότερα: εδώ, εδώ, και εδώ.
Τα θύματα των τροχαίων είναι ΠΡΟΣΩΠΑ - ΟΧΙ αριθμοί
Για μας και ένας μόνο άνθρωπος που χάνεται ή χάνει ικανότητές του έχει σημασία. Ο πόνος παραμένει ο ίδιος και δεν είναι μετρήσιμος από καμιά στατιστική.
