22 ετών. Συνοδηγός ΙΧ.

14 Ιουνίου 2009, περιφερειακή Θεσσαλονίκης-Μουδανιών.

Ήταν 21 Ιανουαρίου 1987 όταν η Ιωάννα μετέβη από το τάγμα των Αγγέλων στην ανθρώπινη κοινωνία ενσαρκώνοντας τις πιο γλυκές κι όμορφες προσδοκίες της οικογένειας που τη μεγάλωσε και την ανάθρεψε. Η μητέρα της Μαρία και ο πατέρας της Κωνσταντίνος, δυο άνθρωποι αγωνιστές, ζηλωτές της τιμιότητας και δίκαιης συμπεριφοράς προς τους άλλους, αγωνιζόμενοι με μόχθο και πολλές ελλείψεις να μεγαλώσουν τόσο την ίδια όσο και τον μεγαλύτερο αδερφό της Δημήτρη ώστε να μην τους λείψει απολύτως κανένα υλικό αλλά και πνευματικό αγαθό.

Από την αρχή του βίου της η μικρή Ιωάννα έδειξε ενδιαφέρον στις καλές τέχνες και ιδίως στη μουσική. Η μεγάλη της αγάπη το πιάνο. Φοίτησε για έξι έτη στο Μουσικό Σχολείο Βόλου όπου έμαθε άριστα τη μουσική θεωρία, τα μυστικά της κλασσικής μουσικής, τη χρήση του ακορντεόν και τέλος το μεγαλείο της βυζαντινής μουσικής, όπου κατάφερε να διακριθεί κατακτώντας με άνεση το αντίστοιχο δίπλωμα διδασκαλίας. Το όνειρό της ένα: να εξερευνήσει τα μουσικά άδυτα σπουδάζοντας μουσικολογία. Το κατάφερε με την εισαγωγή της στη Σχολή Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ.. Η αγάπη της για τη μουσική συνοδεύτηκε από τον έρωτά της για την πόλη της Θεσσαλονίκης κι έτσι το όνειρό της ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές. Δυστυχώς, όμως, ο πατέρας της αρρώστησε βαριά κι έπεσε στο κρεβάτι και οι πρώτες οικονομικές δυσκολίες χτύπησαν την πόρτα της οικογένειας. Η πενιχρή σύνταξη κάλυπτε οριακά τα φάρμακα και τις αναγκαίες θεραπείες κι έτσι η Ιωάννα αναγκάστηκε να εργασθεί τις ελεύθερες ώρες της ως μουσική ερμηνεύτρια δεδομένης κιόλας της μελωδικής φωνής που διέθετε. Λίγο καιρό μετά, ο πατέρας έφυγε για τον παράδεισο, αφήνοντας μόνους την Ιωάννα, τη Μαρία και τον Δημήτρη. Η Ιωάννα δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε απρόσκοπτα την ολοκλήρωση των σπουδών της.

Όμως, ένα πρωινό του Ιούνη, πριν 7,5 χρόνια, επιστρέφοντας σπίτι από το νυχτερινό κέντρο όπου εργαζόταν, ως συνοδηγός στο αυτοκίνητο του κύριου Γιώργου Κωνσταντινίδη που ήταν συνάδελφος μουσικός στο ίδιο μαγαζί, ένα ασυνείδητο πλουσιόπαιδο, που είχε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ, συγκρούσθηκε βιαίως οδηγώντας επικίνδυνα την PORCHE CAYENNE που κατείχε με το αμάξι που επέβαινε η Ιωάννα, με αποτέλεσμα τόσο η ίδια όσο και ο κύριος Γιώργος να ξεψυχήσουν στην άσφαλτο. Το δράμα για την οικογένεια άρχισε τη στιγμή εκείνη με κορύφωση την αναγνώριση του νεκρού σώματος της Ιωάννας από τη μητέρα της στο ψυγείο του ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης. Ο οδηγός της PORCHE, όχι μόνο δε ζήτησε συγγνώμη ποτέ μέχρι σήμερα, αλλά προσπάθησε να αποποιηθεί των αποδεδειγμένων ευθυνών του δηλώνοντας αρχικά Μάρτυρας του Ιεχωβά ώστε να μην προβεί η τροχαία σε μέτρηση αλκοόλ στο αίμα του, απειλούσε τους αυτόπτες μάρτυρες ώστε να καταθέσουν υπέρ του και, τέλος, ζητώντας από τη χήρα και τον ορφανό φοιτητή να του επισκευάσουν τις φθορές που υπέστη η PORCHE κατά τη σύγκρουση των δύο οχημάτων. Λίγο αργότερα δήλωνε ευθαρσώς Χριστιανός Ορθόδοξος ενώ ελάχιστες μέρες μετά το έγκλημα μεταβίβασε τα περιουσιακά του στοιχεία φοβούμενος την ασφαλιστική εταιρεία, η οποία του έχει κάνει μήνυση για καταδολίευση. Δυστυχώς, αυτός ο άνθρωπος είναι συλλειτουργός της δικαιοσύνης. Κατά τον δικαστικό αγώνα των οικογενειών, ανακαλύφθηκε από τους δικηγόρους της Ιωάννας ότι ο ίδιος φονιάς της ασφάλτου πριν χρόνια είχε προκαλέσει κι άλλο θανατηφόρο έγκλημα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αφαιρώντας τότε τη ψυχή μιας πεζής γυναίκας.

Αν και γνωρίζουμε πως η Ιωάννα είναι καλά εκεί πάνω, κοντά στο Θεό, φροντίζοντας όλους εμάς ως φύλακας άγγελος, το κενό της απουσίας της είναι ιδιαιτέρως μεγάλο κι επίπονο για τη μητέρα της αλλά και για τον αδερφό της.
Ιωάννα ευχόμαστε ο θάνατός σου να προβληματίσει την ανάλγητη κοινωνία μας και να δώσει έμφαση στην αξία της τιμιότητας και της ανθρώπινης ζωής.
Μας λείπεις πολύ…

Τα θύματα των τροχαίων είναι ΠΡΟΣΩΠΑ - ΟΧΙ αριθμοί

Για μας και ένας μόνο άνθρωπος που χάνεται ή χάνει ικανότητές του έχει σημασία. Ο πόνος παραμένει ο ίδιος και δεν είναι μετρήσιμος από καμιά στατιστική.